ทะ ๒ หมายถึง (กลอน) ก. ปะทะ เช่น ของ้าวทบทะกัน. (ตะเลงพ่าย).
(กลอน) ว. ตระหง่าน, กว้างใหญ่, สูงใหญ่.
น. กลองแขกมี ๒ หน้า หน้าหนึ่งใช้มือตี อีกหน้าหนึ่งใช้ไม้ตีใช้ในกระบวนแห่.
ก. ถือตัว, หยิ่งในเกียรติของตัว, ใช้ว่า ทระนง ก็มี.
ก. ถือดีในตัวของตัว.
ก. ถือดีในอํานาจของตัว.
น. เรียกหม้อดินขนาดใหญ่ชนิดหนึ่งมีขีดเป็นรอยโดยรอบ สําหรับใส่นํ้า นํ้าตาลโตนด เป็นต้น ว่า หม้อทะนน, (ปาก) หม้อคะนน.(รูปภาพ ทะนน)
(โบ; กลอน) ว. คําละมาจากคําว่า เทอญนะ เทอญนา เถิดนะหรือ เถิดนา, มักใช้ในความชักชวน เช่น ไปทะนะ.